Lars Pastoor
Bergen op Zoom
Mijn naam is Lars, ik ben 18 jaar en ik zit nog op de middelbare school. Ik zit nu in 6 VWO en hoop na mijn VWO naar de universiteit te kunnen om daar interdisciplinaire sociale wetenschappen te studeren aangezien ik de maatschappijen mensen een erg interessant fenomeen vind. Ik werk al sinds dat ik elf ben. Waar het begonnen is met af en toe een keertje zwart wat bijverdienen in de horeca, is het later uitgegroeid naar een folderwijk. Echter, de arbeidsomstandigheden bij een folderwijk waren in tegenoverstelling tot het loon dat ik ervoor kreeg zo dusdanig slecht, dat ik daar zo snel als ik kon ook weer weg was. Daar kwamen mijn linkse onderbuikgevoelens al snel op zetten. Toen ben ik in de supermarktbranche terecht gekomen en daar werk ik nu nog.
Van jongs af aan ben ik al iemand geweest met een groot gevoel voor rechtvaardigheid. Als ik op de kleuterschool al vond dat ik onrechtvaardig behandeld werd, ging ik vol in protest. Natuurlijk ben ik met de jaren wat ouder en iets minder een driftkikker geworden, maar dat rechtvaardigheidsgevoel bleef. Toen ik een jaar of 15 was kwam ik in aanraking met de linkse ideologie. Het trok meteen mijn interesse en ik ben me er veel in gaan verdiepen. Ik leerde over Karl Marx en Naom Chomksy en daar kwam mijn rechtvaardigheidsgevoel weer naar boven. Die klassenstrijd waar ze het over hadden, klonk ineens heel logisch. Op mijn werkvloer zag ik dagelijks al hoeveel winsten er naar het hoofdkantoor gingen terwijl ik voor een paar euro per uur dat geld binnensleepte! Dat vond ik onrechtvaardig en daar wilde ik iets aan doen. Tegen de tijd dat alle kwartjes waren gevallen, was ik gelukkig ook een beetje gederadicaliseerd, ik werd ouder en begon ietwat meer nuance in dingen te zien en zag ook wel in dat een linkse revolutie er gewoon niet in zit. Wel zag ik politiek als een middel om tot de rechtvaardigheid komen waar ik nog steeds van droom. Ik ging een beetje rondneuzen op het internet en kwam bij de linkse, Nederlandse politiek terecht. Dus ik ging kijken; “GroenLinks? Iets te Pro-EU. PvdA? Na Rutte II toch maar even niet. De SP dan misschien?” Toen twinkelde mijn ogen wel een beetje op. Al die idealen die ik zocht, zaten gewoon al samengepakt in één partij! Ik twijfelde geen moment en ben meteen lid geworden. Ik ben 1.5 jaar passief lid geweest maar eind 2019 werd ik benaderd door de plaatselijke afdeling van de SP. Het ging over het tegenhouden van de sluiting van Bravis Bergen op Zoom; en daar begon het balletje te rollen…
Oneerlijk slecht, de SP heeft het afgelopen tijd zo goed gedaan. De SP heeft met Renske Leijten rechtvaardigheid gezocht voor de slachtoffers van de toeslagenaffaire, Sadet Karabulut heeft zich fel ingezet tegen de oneindige oorlogen in het Midden-Oosten, het bevriezen van de huren in de sociale huursector, ect.
Het was voor mij dus ook echt een verbazing hoe weinig zetels de SP binnen heeft te weten slepen. Moet je nagaan dat je getroffen bent door de toeslagenaffaire en dat de partijen die voor jou gestreden hebben, er op achteruit gaan, terwijl de èchte fraudeur aan zijn vierde termijn als minister-president gaat beginnen? Er zijn daar maar twee woorden voor, schandalig en onrechtvaardig. Toch bekijk ik het positief. Deze liberale overwinning zal spoedig genoeg zijn rotte vruchten gaan afwerpen. Als we op dat moment doorpakken, moet het kunnen lukken om als één van de grootste partijen uit de verkiezingen van 2025 te komen.
Door blijven gaan met het goede werk. SP’ers zijn echte harde werkers die dingen voor elkaar krijgen. Daarom dat ik zo trots ben op de partij. Bij de SP komen mensen met allerlei soorten achtergronden samen om te strijden voor hun idealen. De SP straalt kracht en positiviteit uit en daarom ben ik zo trots lid te zijn van deze partij. Wel kan het geen kwaad om extra oog te krijgen voor de jeugd. SP zet zich natuurlijk de volle honderd procent in om ook voor de jeugd op te komen, maar toch begint de partij te vergrijzen. Het lijkt soms of de SP niet meer brutaal hoort te zijn. In vergelijking met haar vader, is Lilian Marijnissen te lief. Er mag wel wat meer Jan-Marijnissen-brutaliteit terug in de SP.
